دزفول از تاریخی‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شود که در استان خوزستان کشورمان قرار گرفته است. این شهر باستانی از فرهنگی غنی، دیدنی های طبیعی و آثار تاریخی ارزشمندی برخوردار است. طیف جاذبه‌های دیدنی در دزفول آن‌قدر گسترده است که می‌تواند پاسخگوی هر علاقه و تمایلی باشد. از علاقه‌مندان به آثار تاریخی و باستانی گرفته تا دوست‌داران جاذبه‌های طبیعی و مناظر بکر، دست خالی از این شهر بیرون نمی‌روند. از طرفی دیگر جریان داشتن رودخانه دز از میان شهر، چشم‌اندازهای بی‌نظیری خلق کرده و این شهر را به یکی از جذاب‌ترین شهرهای ایران تبدیل کرده است. در این مقاله شما را به جنوب کشور و به خوزستان می‌بریم تا با جاهای دیدنی دزفول بیشتر آشنا شوید.

پل قدیم دزفول

پل قدیم دزفول که به‌عنوان مهم ترین اثر تاریخی دزفول از آن یاد می شود، یک پل تاریخی و یک بنای با شکوه است که از ساسانیان به‌یادگار مانده و تاریخچه جذابی دارد. زمانی که شاپور اول به جنگ با رومیان رفته بود، پس از شکست آن ها، از رومیانی که اسیر شده بودند خواست تا یک بنای محکم میان جندی شاپور و بین‌النهرین بسازند. این بنا برای گرامیداشت پیروزی در این جنگ بوده است که بیش از ۱۸ قرن از تاریخ ساخت آن می گذرد و همچنان استوار و محکم ایستاده است. نام شهر دزفول هم از نام همین پل گرفته شده است که در قدیم به آن دژ پل می گفتند و با گذر زمان به دزفول تبدیل شده است.

مسجد جامع

شاید بتوان گفت که بعد از پل دزفول، مهم‌ترین جای دیدنی دزفول، مسجد جامع آن است. ساخت این مسجد که برگرفته از اصول معماری کاخ ایوان کرخه بوده بسیار قدیمی است و به قرن سوم هجری باز می‌گردد. این مسجدمعماری فوق‌العاده و کاشی‌کاری‌های بی‌نظیری دارد که توجه هر گردشگری را به خود جلب می‌کند و بیننده را در شکوه معماری اصیل ایرانی_اسلامی غرق می‌کند. مسجد جامع دزفول جزء اولین مساجد اسلامی ایران بوده و در دوره‌های زیادی بین قرون هفت تا دوازدهم هجری قمری مورد مرمت قرار گرفته است. مصالح به‌کار گرفته شده در آن به جز آجر، خشت و گل است که در اکثر بناهای بافت قدیم دزفول به کار رفته است.

حمام کرناسیون

حمام کرناسیون با مساحتی حدود ۸۸۰ متر مربع، یکی از جاهای دیدنی دزفول و یادگاری از دوران قاجارهاست. بنای حمام در دو قسمت زنانه و مردانه ساخته شده بود و هرکدام دارای قسمت‌هایی همچون دالان ورودی، سربینه و گرمخانه بوده. این حمام در سال ۸۵ مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت و امروزه و پس از بازسازی به‌عنوان موزه مردم شناسی مورد استفاده قرار گرفت. در این حمام قسمت‌های مختلفی از زندگی مردم به نمایش گذاشته می شود که باعث جذب گردشگران زیادی به این منطقه شده. حمام کرناسیون در ردیف آثار ملى ایران به ثبت رسیده و در مرکز محله کرناسیون در شمالی‌ترین قسمت شهر دزفول قرار گرفته است.

آبشارشوی

آبشار شوی که به آبشار تَلِه‌زنگ و آبشار دزفول هم معروف است با ارتفاع تقریبی 90 متر و عرض تقریبی 85 متر از بزرگترین آبشارهای خاورمیانه نیز محسوب می‌شود که در نهایت با پیوستن به رودخانه دز به سد دز سرازیر می‌شود. دسترسی به آبشار دزفول چندان آسان نیست و این خود مزیتی برای آن محسوب می‌شود، چراکه باعث بکر ماندن حریم طبیعی آبشار شده است. اهمیت آبشار شوی تاحدی است که این اثر شایسته ثبت در فهرست میراث ملی کشور نیز شده است. این آبشار باشکوه، حدودا ۱۰۰ کیلومتر با دزفول فاصله دارد. مسیر رسیدن به این آبشار آن‌قدر جذاب و تماشایی است که از دیدن آن سیر نمی‌شوید و دوست دارید مسیرتان همین طور ادامه داشته باشد. آبشار شوی به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است. برای تعریف از زیبایی‌های آبشار شوی، کافی است به این نکته اشاره کنیم که با بزرگ‌ترین آبشار طبیعی خاورمیانه روبه‌رو هستیم. آبشاری که از آن صحبت می‌کنیم از دل کوهی سربه‌فلک‌کشیده با نام چورویک به حوضچه‌ای در کف رودخانه بصورت پله پله از بالای کوه روان شده است.

آسیاب های آبی دزفول

آسیاب های آبی دزفول، مجموعه‌ای از سازه‌های آبی در بستر رودخانه دز است که در گذشته بعنوان بند و آسیاب کاربرد داشته است و عمده قدمت آن‌ها به دوره تاریخی صفویه و قاجاریه برمی‌گردد. مصالحی نظیر قلوه سنگ رودخانه‌ای، آجر با ملات ساروج در ساخت این آسیاب‌ها استفاده شده است. بازمانده این آسیاب‌ها در سه بخش از رود دز قرار گرفته‌اند. بخش اول در بالادست در پارک ساحلی دز، بخش دوم در کنار پل جدید دزفول و بخش سوم در کنار پل تاریخی دزفول قرار دارند.

دریاچه دز دزفول(دریاچه شهیون)

دریاچه شهیون در واقع یک سد مصنوعی است که حدود ۵۰ سال پیش احداث شد. این سد بر روی رودخانه دز ایجاد شده که دو سر شاخه اصلی به نام‌های بختیاری و سزار دارد. این رود از ارتفاعات الیگودرز و اراک سرچشمه می‌گیرد و بعد از عبور از کوه‌های زاگرس، وارد خوزستان می‌شود.

خود دریاچه در شمال غربی دزفول و در پشت دو کوه تنگوان و شاداب قرار گرفته است. این کوه‌ها در حقیقت ادامه‌دهنده رشته‌کوه‌های زاگرس هستند. دریاچه شهیون مساحت و عمق متفاوتی دارد که در زمان کم‌آبی و پرآبی تغییر می‌کند. اما در حالت کلی این دریاچه مساحتی قریب به ۶۰۰۰ هکتار و عمقی معادل ۵۰ متر دارد. به همین جهت جزو بزرگ‌ترین دریاچه‌های مصنوعی ایران قلمداد می‌شود.

نکته قابل‌توجه دررابطه ‌با سد دز دزفول، متغیر بودن دمای آب آن در نواحی مختلف است. در واقع دمای آب در بخش‌های مختلف این سد تغییر می‌کند.این موضوع به دلیل وجود چشمه‌های مختلف در قعر آن است که جوشش آب آنها باعث می‌شود تا دمای داخلی این سد تغییر کند. همین متغیر بودن دما باعث شده تا برخی از ماهی‌های آب‌ سرد، نظیر قزل‌آلا در این دریاچه یافت شود.

رطوبت این دریاچه باعث شده تا پوشش گیاهی و جانوری بی‌نظیری در اطراف آن حاکم باشد. عموماً تمام مناطق اطراف این دریچه کاملاً سرسبز و پوشیده از درختان و گیاهان مختلف است. از جمله این درختان می‌توان به نخل، سدر، بادام کوهی، کلخنگ، کنار و… اشاره نمود. افزون بر این موارد، جانورانی همچون تیهو، روباه، خرگوش و پلنگ هم در حوالی آن زندگی می‌کند.

بخش کناری دریاچه مسطح است. همین مورد باعث شده تا مراکز تفریحی مختلفی در کنار آن دایر شود. از طرفی دیگر قایق‌های مختلفی برای گردشگران وجود دارد که می‌توانند با آن در سطح دریاچه گردش نمایند. در حاشیه دریاچه هم کوه‌های بلندی همچون یک حصار وجود دارد که باعث شده تا منظره‌ای بی‌نظیر و زیبا خلق شود. اگر بتوانید به بلندای یکی از این کوه‌ها برسید، نمایی خارق‌العاده را از دریاچه مشاهده خواهید کرد.

یکی از جذابیت‌های دریاچه دز، جزایر کوچک و بزرگی هستند که مثل جواهری سبز در پهنه آبی دریاچه می‌درخشند. بزرگ‌ترین مساحت این مناطق خشکی، به ۶۰ هزار متر مربع می‌رسد. درختانی مثل بادام کوهی، کُنار و بید، بعضی از نقاط این جزیره‌ها را سرسبز کرده‌اند. در منطقه دریاچه شهیون، جانوران متعددی زندگی می‌کنند. جانورانی که زیبایی قاب شهیون را کامل می‌کنند.

سد و دریاچه دز دزفول (دریاچه شهیون) بهانه‌های زیادی به شما می‌دهد تا عازم دزفول شوید. ما در ادامه برخی از دلایل رایج برای چنین سفر زیبایی را خدمت شما عزیزان بیان کرده‌ایم.

• مشاهده منظره جذاب دریاچه

• امکان قایق‌سواری در سد دز

• ماهیگیری در فصول خاص

• کوه‌پیمایی و طبیعت‌گردی در منطقه کنار آن

• امکان بازدید از روستای پامنار

• امکان بازدید از قلعه شاداب

• کمپینگ در فضای نزدیک سد

• و…

روستای پامنار

یکی دیگر از مناطق گردشگری دزفول، روستای خوش‌آب‌وهوای پامنار است که در دامنه‌های زاگرس و در حدود ۴۵ کیلومتری مرکز دزفول جا خوش کرده است. دو رود دز (شهیون) و کرخه در اطراف پامنار جاری هستند و از جریان حیات‌بخش این دو رود، این روستا نیز بی‌نصیب نمانده و رنگی سبز به خود گرفته است. هوای ناب و پاک روستای پامنار و طبیعت دیدنی‌اش که قسمتی از کوهستان را سبز کرده، این منطقه را به یکی از جاهای دیدنی دزفول تبدیل کرده است. آرامش جذابی از سادگی زندگی روستایی را در پامنار می‌توانید لمس کنید.

این روستا غروب‌های بی‌نظیری دارد و قرص نارنجی‌رنگ خورشید در پناه کوهستان، نمایشی تماشایی اجرا می‌کند. این نمایش زیبا در شب نیز با آسمانی ستاره‌باران ادامه پیدا می‌کند و برای هر مسافر شیفته طبیعت خاطره‌ای خوش می‌سازد. در اقامتگاه‌های بوم‌گردی این روستا می‌توانید، برای چند روز طعم شیرین زندگی در محیط روستایی را بچشید.

قلعه شاداب

منطقه شکار ممنوع شهیون بدلیل داشتن شرایط زیستگاهی مطلوب نظیر آب فراوان، غذا، پناه جانور، وسعت و دست نخوردگی طبیعت و وجود گونه های مختلف پرندگان و پستانداران بویژه پازن (بز کوهی) تحت حفاظت قرار دارد اما ویژگیهای این منطقه به همین امر ختم نمیشود. قلعه طبیعی شاداب نیز که در گذر زمان مورد استفاده انسان بوده است، از دیگر شگفتیهای طبیعت شهیون است.

قلعه شاداب یکی دیگر از جاهای تاریخی و ارزشمند دزفول است. برخی این قلعه را به دوره ساسانیان و برخی دیگر ساخت آن را به دوره ایلامیان نسبت می‌دهند. قلعه شاداب یک قلعه طبیعی است که در ۴۰ کیلومتری شمال شهرستان دزفول در بخش شهیون با ارتفاع ۸۵۰ متر از سطح دریا واقع شده‌ است که از ضلع غربی مشرف به رودخانه دز، از شمال به روستاهای اسلام‌ آباد و پامنار، ازجنوب به کول خرسان و از شرق به روستا های بیشه بزان و بازارگه منتهی می‌ گردد و از چهار سو به وسیله دره‌ های بسیار عمیق محصور شده ‌است. ارتفاع دیواره ‌های آن در کمترین ناحیه ۲۵ الی ۳۰ متر و در بلندترین ناحیه به بیش از ۴۰۰ متر می ‌رسد.

دره توبیرون:

اگر در دل تابستان عزم سفر به دزفول را کردید، به هیچ عنوان «دره تو بیرون» که یکی از خنک‌ترین جاهای دیدنی دزفول است را از دست ندهید. زیرا در این منطقه دمای هوا بسیا کاهش‌یافته و خنک می‌شود. این دره تحت پدیده‌ای طبیعی و از فرسایش هزاران سال سنگ بر اثر آب جاری به وجود آمده ‌است. عمق زیاد این دره مانند گودالی آب تمام سفره‌های زیر زمینی را زهکشی می‌کند و آب‌وهوایی بسیار خنک و دلپذیر را به شما تقدیم می‌کند.معنای لغوی دره تو بیرون در گویش محلی جنوبی به معنای «تب بریدن» تعبیر می‌شود که علت این نام‌گذاری آب‌وهوای ایجادشده در این دره است که گرما را از تن‌تان بیرون می‌کشد. حتی بنا به گفته بومیان برخی معتقدند که آب موجود در اعماق دره خاصیت درمانی دارد.شما با بازدید از این جاذبه طبیعی می‌توانید تجربه شگفت‌انگیزی از طبیعت گردی همرا با پیاده‌روی طولانی در آب‌وهوایی دلپذیر و در انتها تجربه‌ای بی‌نظیر از آب‌بازی با همراهان‌تان در دل این دره داشته باشید.مکانی با دیواره‌های بلند و صخره‌هایی با ارتفاعی  در حدود ۱۰۰ متر است که دره‌ای کم عرض را ایجاد کرده‌اند. در تمام طول مسیر در زیر سایه‌ی این صخره‌ها و روی شن‌های کف دره می‌توانید قدم بزنید و از استنشاق هوایی خنک لذت ببرید؛ اما شگفتی‌های این دره به اینجا ختم نمی‌شود! در جای‌جای آن اشکال عجیب و غریب و چشم‌نوازی می‌کند و تابلوی دیدنی از منظره‌ای از انبوه درختان انگور و انجیر وحشی را خواهید دید و محو تماشای آن می‌شوید. چشمه‌های آب فراوان، آبشارها و آب چکان‌های زیبا و خیره‌کننده نیز چشم‌انداز بی‌نظیر و وصف ناشدنی را به توبیرون بخشیده‌اند.

تفریح در توبیرون

جیپ‌ و آفرود سواری: دره توبیرون یکی از مکان‌های مناسب برای تفریح مهیج و هیجان‌انگیز جیپ‌سواری است؛ اما توجه کنید برای تجربه این تفریج به طبیعت زیبای این دره آسیب وارد نکنید.

پیاده‌روی: راه رفتن و قدم زدن روی شن‌های خنک و آب زلال کف دره در سایه صخره‌های بلند حس فوق‌العاده‌ای است که شاید در جای دیگر نتوانید به دست آورید. پس حتماْ ساعتی را به این کار اختصاص دهید.

عکاسی و تماشای مناظر: با دیدن چشم‌انداز زیبا و رویایی طبیعت، آرامش خاصی به آدمی دست می‌دهد و ثبت مناظر بی‌بدیل نیز لذتی که را می‌برید برای همیشه ماندگار می‌کند. در سفر به توبیرون، دوربین عکاسی و عکاسی کردن را فراموش نکنید.

کمپینگ: دره توبیرون مکانی مناسب برای برگزاری تورهای طبیعت‌گردی است و شب ماندن است. اگر اهل چادر زدن و سفرهای دست جمعی هستید، این دره می‌تواند انتخاب شما باشد تا شبی استثنایی را در سکوت شبانه آن تجربه کنید.

قنات قمش چوقابافان

دزفول از شهرهایی است که حفر قنات در آن قدمت بالایی دارد. «قمش» نام نوعی قنات در این شهر است که دزفولی‌ها به‌منظور هدایت آب رود به سمت شهر، این قنات‌ها را کنار دز حفر می‌کردند. در واقع مردم از طریق همجواری این قنات‌ها با رود دز، دیگر نیاز کمتری به ذخایر آب‌های زیرزمینی داشتند و با این خلاقیت زیرکانه می‌توانستند بافت خاک را تا حد ممکن سالم نگه دارند.

قنات قمش چوقابافان یکی از این نوع قنات‌ها است که به دیدنی های دزفول تبدیل شده است. ماجراجویی در این قنات با سر بطاقی سنگی و آجری‌اش و عطر خاک نمزده شروع می‌شود و با پشت سرگذاشتن تقریباً ۷۰ پله، به سرزمینی نورانی و رنگارنگ می‌رسیم. راهی طولانی که با رنگ‌های مختلف به زیبایی آراسته شده است. از این قنات طول‌ و دراز، در حال حاضر فقط ۳۰۰ متر آن را برای بازدید آماده شده است.

رود دز

یکی از بکر‌ترین، زلال‌ترین و معروف‌ترین جاهای دیدنی دزفول که از دیدن آن سیر نخواهید شد، رود دز است. این رود از رشته‌کوه زاگرس و بخش میانی آن یعنی اشترانکوه و قالی کوه سرچشمه می‌گیرد و به قلب رود کارون شریان می‌یابد.رود دز علاوه بر صنعت گردشگری در اقتصاد خوزستان نیز بسیار حائز اهمیت است، مناظر بکر و جذابیت‌های این رود عظیم و دیدنی به یک یا دو چشم‌انداز ختم نمی‌شود و جای‌جای کرانه این رود دریچه جدیدی از طبیعت و جاذبه طبیعی را به روی شما باز خواهد کرد.

دره کول خرسان

یکی دیگر از جاهای دیدنی دزفول، دره‌ای شگفت‌انگیز به نام کول خرسان است که به «دره ارواح» نیز مشهور است. تنگه کول خرسان بسیار عجیب و غریب است و ارتفاع دیواه‌های خوش‌قدوقامت آن، ۲۰۰ متر را هم رد می‌کند. در میان مناطق گردشگری دزفول، شما با پدیده‌ای از سلسله کوه‌های زاگرس روبه‌رو هستید که تقریبا ۲۵ کیلومتر تا دزفول فاصله دارد.

 زیبایی‌های کول خرسان

در این تنگه طول ‌و دراز چهره‌های گوناگون طبیعت همچون چشمه، آبشار و رود دیده می‌شود. عرض تنگه کول خرسان در بعضی از قسمت‌ها بسیار کم می‌شود، در حدی که اجازه نمی‌دهد نور خورشید را ببینید و گاهی مجبور می‌شوید یک نفره از این مسیر بگذرید. شن، ماسه و سنگ، کفپوش دره کول خرسان است و در بیشتر قسمت‌های این دره، به خاطر چشمه‌های داخل کوه، جریان آب وجود دارد و در انتهای مسیر تنگه، سطح آب می‌تواند به‌حدی باشد که شما را وادار به شنا کند. بعد از یک جدال طولانی با طبیعت در این دره، مقصد نهایی شما رودخانه خروشان دز خواهد بود.

خانه تیزنو

یکی دیگر از جاذبه های گردشگری دزفول که در بافت تاریخی این شهر قرار گرفته است، خانه تیزنو است. بر اساس گفته باستان‌شناسان، این خانه در دوران صفویه ساخته شده است؛ هرچند که نشانه‌های زیادی از معماری قاجار و پهلوی را نیز می‌توانید در بخش‌های متفاوت آن ببینید. خانه تیزنو با مساحتی که دارد، لقب بزرگ‌ترین خانه تاریخی شهر دزفول را به خود اختصاص داده است. خانه تیزنو به دلیل معماری خاص و ظاهر جذابی که دارد، مورد توجه گردشگران قرار گرفته است و سالانه هزاران نفر از آن دیدن می‌کنند. برای تزئین نمای ساختمان از هنر آجرکاری استفاده شده است و وجود شبستان و شوادون نیز به جذابیت هرچه بیشتر این خانه تاریخی کمک کرده است. برای رسیدن به شبستان خانه تیزنو باید تقریبا 1.3 متر پایین‌تر از سطح زمین بروید و برای دسترسی به شوادون باید از 26 پله‌ای که قرار دارد استفاده کنید و به پایین بروید.

تپه باستانی چغامیش

تپه‌های باستانی چغامیش یکی از جاهای دیدنی دزفول است که به حدود ۵۰ قرن قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد و در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.  در این منطقه بود که برای اولین بار خط و نگارش در ایران‌زمین پدید آمد و گنج‌هایی از دوران ساسانی، پارتی‌ها و عیلامی‌ها به یادگار گذاشته شد. این منطقه پر است از آثار تاریخی که روایتگر فرهنگ، تمدن و مدنیت غنی ایران باستان است. در طول تاریخ معاصر گروه‌های بسیاری از باستان‌شناسان خارجی به این نقطه سفر کردند و پس از حفاری‌ها و کاوش‌های تخصصی موفق شدند اسناد و آثار تاریخی زیادی را کشف کنند. کشف سندی از دریانوردی ایرانیان باستان  و یا یافتن مهری استوانه‌ای که از کهن ترین ارکستر جهان و از ابتدایی‌ترین نگاه بشر به موسیقی به‌عنوان هنر می‌گوید، گواه مهم بودن این منطقه به‌لحاظ باستانی و تاریخی است.

سردشت

یکی دیگر از دیدنی های دزفول در سمت شمال شرق آن، در بخش سردشت و در فاصله‌ای نزدیک به ۲۸ کیلومتر از مرکز شهر جا خوش کرده است. منطقه زیبای سردشت در ۵۰ کیلومتری منطقه کوهستانی شمال دزفول قرار دارد. وجود کوه‌های سربه فلک کشیده، دره های سرسبز، مزارع، چشمه سارها و جویبارها در ایام زمستان و بهار موقعیتی ممتاز و ویژه فراهم کرده. این بخش در شمال شرق با استان چهارمحال و بختیاری و در شمال با استان لرستان و در شرق با شهرستان‌های اندیکا و لالی، در جنوب شرقی با شهرستان گتوند، و در جنوب غربی با شهرستان اندیمشک هم‌مرز است.

از دزفول تا سالند (مرکز بخش سردشت) حدود ۴۵ کیلومتر راه است و از آنجا یک مسیر کوهستانی ۲۵ کیومتری وجود دارد که انتهای آن به دژ طبیعی محمدعلی خان متتهی می‌شود. از ابتدای این مسیر کوهستانی، می‌توانید به تماشای چشم‌انداز خارق‌العاده کوه هفت‌تنان بپردازید و عکس‌های بی‌نظیری بگیرید.

نکات سفر به منطقه سردشت

اگر می‌خواهید نمای کاملی از دژ محمد‌علی خان را در قاب عکس خود بگنجانید، باید از دور شروع به عکاسی کنید. زیرا ابعاد این دژ بسیار بزرگ است و با نزدیک‌شدن هرچه بیشتر به آن، نمی‌توان تمام آن را در عکس جای داد.

برای پیدا کردن نقطه مناسب شروع کوهپیمایی، باید از یک راهنمای محلی کمک بگیرید. شما همچنین می‌توانید برای مسیریابی از نقشه استفاده کنید.

شما می‌توانید از هر دو سمت آبشار دوقلوی محمدعلی خان به پای دژ بروید و چشم‌اندازهای زیبای این منطقه زیبا را از بالا تماشا کنید. طول این مسیر، حدود ۲۰ دقیقه تا نیم ساعت است و چه از سمت راست آبشار حرکت کنید و چه از سمت چپ آن، از نظر زمانی تفاوت خاصی ندارد.

شما می‌توانید متناسب با برنامه کوهپیمایی خود، فاصله بیشتری را طی کنید و از نقاط مختلفی خودتان را به این دژ برسانید. مسیر رسیدن به دژ محمدعلی خان، آسان و در بیشتر بخش‌ها صاف است. برای همین، کوهنوردان و افراد طبیعت‌گرد، این مسیر را به‌سادگی طی می‌کنند. تنها چیزی که ممکن است کمی مسیر رسیدن به بالای دژ را سخت کند، بارش باران یا وزش باد است. به خاطر داشته باشید که حتما از قبل، شرایط آب‌و‌هوایی منطقه را بررسی کنید.

اگر قصد دارید تا نوک قله دژ محمدعلی خان بالا بروید، حتما از یک راهنمای محلی کمک بگیرید، زیرا مسیر دسترسی به قله، صخره‌ای و بسیار دشوار است.

در این مسیر کوهستانی، هیچ فروشگاهی وجود ندارد. پس به خاطر داشته باشید که همه وسایل مورد نیاز و وسایل شخصی خود را به‌همراه ببرید. حتما کرم ضدآفتاب، عینک آفتابی، کلاه، آب و داروهای مورد نیاز را در کوله‌پشتی خود بگذارید. اگر هم در زمان بارندگی به دژ محمدعلی خان می‌روید، حتما از پانچو استفاده کنید.

توجه داشته باشید برای دسترسی به دژ محمد علی ‌خان باید با ماشین شخصی یا تورهای گردشگری به آنجا بروید، زیرا هیچ اتوبوس یا تاکسی در این مسیر وجود ندارند.

دژ محمدعلی خان، حدود یک ساعت از جاده اصلی دزفول-سالند فاصله دارد و تمام مسیر آن آسفالت است. این جاده، کوهستانی و باریک است.

اگر در فصل بارندگی به این منطقه بروید، با جریان‌های کوچک یا بزرگ آب و آبشارهایی زیبا روی این کوه و کوه‌های اطراف رو‌به‌رو خواهید شد که جلوه‌ای خارق‌العاده به این دژ طبیعی اعطا کرده‌اند.

آرامگاه یعقوب لیث صفاری

یکی دیگر از مناطق تاریخی و گردشگری دزفول آرامگاه یعقوب لیث صفاری، بنیان‌گذار سلسله صفاریان در ایران است. یعقوب حیات‌بخش زبان فارسی بوده و پاس نداشتن این زبان در میان درباریان او، با واکنش تند این پادشاه همراه بوده است. این پادشاه کسی بود که خلیفه عباسی را شکست داد و با زنده نگه داشتن زبان فارسی، تحولی مهم در میان مردم و درباریان به‌وجود آورد.

معماری بنای آرامگاه یعقوب لیث صفاری چشمگیر و منحصربه‌فرد است. گنبد مخروطی و دندانه‌دار آن، شناسنامه این بنای باستانی شده است و یکی از جاذبه‌های مهم تاریخی در بین دیدنی های دزفول محسوب می‌شود. آرامگاه یعقوب لیث صفاری در کنار باقی مانده‌های منطقه باستانی گندی شاپور واقع شده است.

منطقه باستانی گُندی شاپور یا به تعبیری جندی شاپور، یکی شهرهای دوران ساسانی بوده است که حاصل امپراتوری «شاپور یکم» است. به عقیده بسیاری از تاریخ‌شناسان و پژوهشگران، بازمانده این شهر در بین دزفول و شوشتر، در روستای شاه آباد واقع شده است. در واقع به باور آن‌ها، طبق شواهد تاریخی، سازه‌های باستانی بازمانده در این منطقه به شهر گُندی شاپور تعلق دارد. این در حالی است که بسیاری از پژوهشگران این فرضیه را رد کرده و ارتباط گُندی شاپور و روستای شاه آباد را نادرست می‌‍‌دانند.

موزه مردم شناسی یکی از جاهای دیدنی دزفول است که حتما باید سری به آن بزنید. ماجراجویی در این موزه و نحوه زندگی مردمان گذشته دزفول، جذاب و تماشایی است.

موزه مردم شناسی دزفول در بنای قدیمی حمام «کرناسیان» واقع شده است و این حمام بازمانده از اواخر حکومت دوران زندیه است. این بنا به‌‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و بعد از بازسازی تبدیل به موزه مردم شناسی دزفول شده است.

خانه تاریخی سوزنگر

دزفول شهر بناهای آجری است و در این منطقه از ایران، خانه‌ها و عمارت‌های قدیمی بسیاری خواهید دید که با ردیف‌های متوالی آجر بالا رفته‌اند و تزئیناتی چشمگیر دارند. نمونه‌ای از این بناها، خانه تاریخی سوزنگر است که از دوران حکومت قاجار به جامانده است. معمار این خانه یک اثر هنری کامل خلق کرده و با ظرافت خاصی آجرها را در اندازه‌های مختلف تراش داده تا حاصل کار، خانه‌ای متفاوت با دیگر بناهای آجری شود.

در چوبی ساده این خانه با تزئینات آجری سردر آن، ترکیب زیبایی را به‌وجود آورده است. بعد از عبور از در چوبی و رسیدن به هشتی، با بنایی دو طبقه روبه‌رو خواهید شد که از تماشای درهای چوبی اتاق‌ها و تزئینات آجری در گوشه‌وکنار آن به وجد خواهید آمد.

وستا لیوس؛ روستا عصر هجر اینجاست

لیوس معروف به روستای مدفون‌شده با سنگ، یکی از خاص‌ترین جاهای دیدنی دزفول است. این روستا با گذشت سالیان دراز نه تنها بافت قدیمی و کهن خود را حفظ کرده، بلکه فرهنگ مردم نیز از لحاظ معیشت و آداب‌ورسوم به شیوه‌ای کاملاً سنتی است.در این روستای تاریخی تمام ابزار به‌کار رفته در ساخت‌وساز خانه از سنگ است و هرکدام از این خانه‌ها قدمتی برابر با 700 سال دارند. همچنین علاوه بر جذابیت تاریخی با جاذبه‌های طبیعی بسیار زیبایی همچون آبشار، مراتع سرسبز و چشم‌انداز‌های بی‌نظیر و وصف‌نشدنی رو‌به‌رو خواهید شد.متأسفانه برخلاف غنی‌بودن این روستا از لحاظ جاذبه‌های گردشگری، تبلیغات و اطلاع‌رسانی درستی در ارتباط با آن صورت نگرفته و معرفی درستی برای بازدید از آن انجام نشده ‌است. همچنین بستر ایده‌آلی برای پذیرایی و میزبانی از گردشگران وجود ندارد. به همین دلیل مجله یوتراوز به پاس احترام به این روستای بکر در دزفول شما را دعوت به بازدید از این منطقه دلچسب می‌کند که هم از لحاظ بافت تاریخی و هم از لحاظ جاذبه‌های طبیعی بسیار ارزشمند است.